گرانبهاترین هدیه خداوند

سوم مرداد ماه 1392  روز سوم مرداد من و بابایی با هم رفتیم سونوگرافی پیش دکتر سفیدابی با اون بداخلاقی خاص خودش پرسد اومدی چه کار؟؟ گفتم فقط برای اینکه از سلامتیش مطمئن بشم !! گفت سالمه وسیزده هفته اس و خدا رو شکر NTرو تو محدوده نرمال تخمین زد من اومدم بلند شم گفت احتمال پسر بودنش هم خیلی زیاده ! من جزو معدود مامانایی بودم که انقدر زود فهمیدم مامان یه گل پسر می شم  ...

بیست و هفتم خرداد ماه 1392  اونروز برام خیلی سخت بود چون به خاطر حالت تهوعم خانواده مامان همه فهمیده بودن من باردارم و برام عذاب آور بود که یه نگرانی دیگه به نگرانی های مامان منیر اضافه کنم !! با بابایی جون رفتیم مطب دکتر سفیدابی بماند که چقدر معطل شدیم وقتی رفتیم تو (من و شما منظورمه!) دکتر گفت برا چی اومدی گفتم بهم گفتن قلب نداره  به محض اینکه سونوکرد گفت قلب داره سالمه و قلبش هم میزنه چندین بار این جمله آرامش بخش رو تکرار کرد و گفت شما تقریبا هشت هفته ایی و از انتظار ما کوچولوتری عزیزم ! منم خوشحال و خندون اومدم بیرون و به بابایی گفتم که این دفه راستی راستی داریم یه عضو کوچولو رو تو خانواده مون می پذیریم !...

سیزدهم خرداد 1392   قشنگ یادمه که دوشنبه بود و من خونه دخترعموم مهمونی عصرونه دعوت داشتم به توصیه دکتر باید می رفتم سونو گرافی تا معلوم بشه که قلب کوچولوی پسرم برای زمینی شدن می طپه یا نه ؟؟؟ خیلی استرس داشتم وقتی رو تخت سونوگرافی مطب خانوم دکتر ربیعی دراز کشیده بودم هزار بار انواع دیالوگ ها رو امتحان کرده بودم: قلبش تشکیل شده و هفت هفته اس، قلب  نداره متاسفانه بارداریتون پوچه!!و هزار تا جمله شبیه اینا!! مامان و خاله لیلا هم هی زنگ می زدن که کجایی چرا تا حالا نیومدی ؟؟؟ و بالاخره خانوم دکتر گفت اون چیزی رو که من ازش هراس داشتم متاسفانه قلب نداره !! کلی گریه کردم اصلا دلم نمی خواست یه همچین چیزی رو بشنوم !!!...

پنجم خرداد ماه 1392 گل پسرم(اون موقع نمی دونستم پسری یا  دختری ؟) بالاخره با آزمایش 5 خرداد و بتای 431 معلوم شد که شما تاج مادری رو روی سر من گذاشتی و منو به عنوان مادرت انتخاب کردی ! متشکرم چقدر حس مبهمی بود نمی دونستم چه کار باید بکنم ؟ من و بابایی تصمیم گرفتیم تا بعد از سونو گرافی قلب و هشت هفته به کسی این خبر خوش رو ندیم !! چون دلم نمی خواست اتفاقی که دفه پیش افتاد بیافته و باعث ناراحتی دیگران بشیم ! ...

  هر روز حال من بدتر می شد و شما بزرگتر میشدی عزیزم  من به خاطر تزریق روزی دو تا آمپول واقعا بی جون شده بودم و حال تهوع این دوران واقعا آزار دهنده بود !! از شیرینی متنفر شده بود  یادم نمیره که حلما جون داشت آبنبات می خورد و طبق عادت بچگیش آب این آب نباته از گوشه لبش راه گرفته بود من با دیدن این صحنه آنچنان حالم بد شد که نگو و نپرس !! مادریه دیگه مامان منیر همش میگه بهشت را به بها می دهند نه به بهانه الکی نیست که می گن بهشت زیر پای مادران است  ...

سی و یکم اردیبهشت 1392 روزهای اول یا بهتره بگم هفته های اول انقدر ترس از دست دادنت در تمام وجودم رخنه کرده بود که حاضر نبودم هیچ کاری بکنم !! 31 اردیبهشت روز اولین امتحان دانشگاه بود ، رفتم آزمایشگاه جهاد دانشگاهی آزمایش دادم و رفتم دانشگاه برای امتحان ! از امتحان برگشتم و رفتم جواب رو گرفتم جواب مثبت بود ولی با بتای خیلی پایین و در حد مرز!! بعد از ظهرش رفتم مطب خانوم دکتر ربیعی و گفتن که فردا باید در یه آزمایشگاه معتبرتر آزمایشت رو تکرار کنی ! فرداش رفتم آزمایشگاه توحید جواب همون بود ! بعد از ظهر دوباره رفتم دکتر و گفتن چند روز صبر  کن و دوباره آزمایش بده !!! و چه انتظار کشنده ایی در فصل امتحانات ک...

روزهایی که ما کم و بیش متوجه حضور تو شدیم و فهمیدم که یه عضو جدید به خانواده کوچکمون اضافه میشه! ...